بخشیدن مهریه توسط زوجه:
بخشیدن مهریه توسط زوجه را هبه کردن مهریه می گویند.
برخی اوقات پیش می آید که زوجه (خانم) با استفاده از سند عادی یا سند رسمی تمام یا بخشی از مهریه ی خود را به زوج می بخشد.
بیشتر مهریه ها به صورت تعدادی سکه بهار آزادی یا به صورت معین مثلا دو دانگ از فلان منزل یا فلان شی مشخص تعیین می شود.
بخشیدن مهریه
زمانی که مهریه یک دین یا تکلیف باشد طبق متن فوق مقدار نیز نقد یا سکه است مقررات آن ابرا می شود نه هبه.
ابرا در دین قابل تحقق است و اگر تمام یا بخشی از مهریه ای از طرف زوجه به زوج بخشیده شود، امکان رجوع وجود ندارد.
شرایط رجوع برای زنی که مهریه اش را برای همسرش هبه کرده است متفاوت است، این شرایط به سه حالت مجزا تقسیم می شود.
۳ حالت بخشیدن مهریه
- هبه غیر معوض
- هبه معوض
- ابرا
به دلیل شباهت در ظاهر موضوع بیشتر اوقات از طرف مردم اشتباه برداشت می شود.
۱) اولین حالت هبه کردن مهریه:
در حالت اول هبه غیر معوض اینگونه است که زوجه در مورد مهریه، مافی الذمه(آنچه به عهده زوج است) چشم پوشی کند.
این امر سبب می شود تا تکلیف زوج در پرداخت مهریه قطع شود.
۲) دومین حالت هبه کردن مهریه:
در حالت دوم هبه معوض اینگونه است که زوجه در قبال طلاق، مهریه خود را به شوهر بذل یا عطا می کند.
طبق ماده ۸۰۳ قانون مدنی هبه، زوجه در زمان عده به مهریه رجوع کند.
زوج هم می تواند رجوع به زوجیت کند.
پس طلاق بائن تبدیل به طلاق رجعی می شود.
به این صورت است که زن با پرداخت مالی به شوهر از او می خواهد که طلاق را امضا کند.
اگر زن در زمان عده از بذل خود رجوع کند طلاق ملغی و کان لم یکن می شود.
البته مانند تمام انواع هبه تکلیف شوهر در پرداخت مهریه از بین نمی رود.
زن می تواند در هر زمانی تحت شرایطی رجوع هبه کرده و مهریه را مطالبه کند.
۳) سومین حالت هبه کردن مهریه:
در حالت سوم ابرا اینگونه است که زن می تواند مهریه خود را هبه کند یعنی مهریه خود را ببخشد. رجوع به مهریه انجام نمی شود.
