وصیت نامه
وصیت نامه یکی از مهم ترین مباحث حقوقی در قانون اسلامی کشور است.
در دین اسلام به انجام آن بسیار سفارش شده است.
هر انسانی این حق را دارد که برای دوران بعد از مرگ خود نسبت به اموالش تعیین و تکلیف نماید.
همانطور که می دانیم وصیت کننده را موصی و وصیت شونده(کسی که برای او وصیت می شود) را موصی له می نامند.
ممکن است متوفی تا قبل از مرگ خود نتوانسته باشد همه ی بدهی یا طلبی که در طول حیات داشته را پرداخت نماید.
بنابرین موصی می تواند برای اینکه زیر دین کسی نباشد، این نکته را در وصیت نامه ی خود ذکر کند.
این که ورثه یا موصی له نسبت به عدم پرداخت بدهی یا طلب احتمالی متوفی، پیگیری های لازم را انجام دهد.
وصیت به این شکل را می توان وصیت عهدی نیز نامید که یکی از دو نوع وصیت می باشد.
در این وصیت متوفی انجام امور مربوط به خود را به یک یا چند نفر سپرده و آن ها را مامور به انجام این کار می کند.
میزان وصیت
آیا می دانید متوفی قبل از مرگ، توانایی وصیت اموال خود را تا چه مقدار دارد؟
یکی از مهترین سوالاتی که در بحث حقوقی و در موضوع وصیت به وجود می آید همین میزان وصیت است.
موصی در حیطه ی تقسیم اموال خود چقدر دخل و تصرف دارد؟
در قانون برای چه مقدار از مال متوفی اجازه ی تملیک به شخصی به غیر از ورثه وجود دارد؟
به زبان ساده تر آیا موصی می تواند علاوه بر ورثه، اشخاص دیگری را از اموال خود بهره مند کند؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که شخص در وصیت نامه خود می تواند فقط تا یک سوم از اموالش را وصیت کند.
بقیه این مقدار حق قانونی وراث تعیین شده می باشد که قابل وصیت نیستند.
البته توضیح ذکر شده به این معنی نیست که امکان تقسیم مال تا بیش از یک سوم وجود نداشته باشد.
اگر موصی بیش از یک سوم اموال خود را وصیت نماید، تایید و اجرایی شدن آن منوط به رضایت ورثه یا وراث او می باشد.
این وصیت را وصیت تملیکی نیز می نامند که یکی دیگر از دو نوع وصیت می باشد.
در این وصیت موصی در صورت رضایت ورثه می تواند مال یا منفعت مال خود را به صورت مجانی به شخص دیگری تملیک نماید.
بنابرین درصورت عدم پذیرش وراث در این موارد، عملا این بخش از وصیت باطل و بدون ماهیت می باشد.
